Boguryja

Bogoryja

Bogoria, que duas sagittas albas, lignis contra se contortas, cuspide vna sursum, altera deorsum positas, in campo rubeo defert.

Jan Długosz, Insignia ..., nr 27, s. 48

Bogoria, dwie strzały białe, drzewcami naprzeciw siebie wykręcone, ostrze jedno w górę, drugie w dół położone, w polu czerwonym.

Tłumaczenie Danuta Szopa


Są dwie strzały złamane białe, w polu czerwonym, takim kształtem, że żeleźce jednej ku górze, drugiej ku ziemi obrócone. Na hełm paw z ogonem rozciągnionym, w prawą tarczy pyskiem skierowany, w którym strzałę także złamaną z żeleźcem do góry skręconym trzyma.

Kasper Niesiecki, Herbarz, t. II, s.194

(...) w polu czerwonym dwie rogaciny srebrne w słup, ostrzami od siebie. Hełm z labrami z pokryciem czerwonym, a podbiciem zapewne srebrnym. Klejnot: srebrny paw stojący.

Józef Szymański, Herbarz, s. 86

(...) w czerwonej tarczy dwa złote ostrza od strzał, pionowo jedno nad drugim, nasadą zwrócone do środka. Nad tarczą hełm złoty z czerewonymi labrami, na nim srebrny paw zwrócony w prawo.

Jerzy Łojko, Średniowieczne herby polskie, s. 30

Bolesław Śmiały, trzema tylko tysiącami swojej kawaleryi uzbrojony, na daleko większą zgraję Połowców pod Snowskiem natarł i na głowę nieprzyjaciół poraził. W tej potyczce pułkownik między inszymi pierwszymi jeden, Bogoria nazwany, z wielkim serca męstwem Połowców siekąc i swoich do zwycięstwa zapalając, kilka ran i postrzłów na ciele wyniósł z tej batalii. Powracającego tak z placu Bogorię postrzegłszy Bolesław i owe postrzły z piersi sam mu ręką królewską wyjął i jak były złamane, tak jemu i jego potomkom na wieczny zaszczyt nadał.

Kasdper Niesiecki, Herbarz, t.II, s. 198

Buczkowski, Górski, Gwiazdowski, Kolanowski, Maciejowicz, Magnuski, Mokronowski, Podłęski, Porębny, Skotnicki, Staszowski, Tarnowski, Tur, Wołowicz, Zakrzewski.